In Ana Ana filmen de vier hoofdpersonen voor een belangrijk deel zelf. Zij vertellen over zichzelf, rechtstreeks in de camera, en spelen met persoonlijke metaforen. We zien op een heel intieme manier wie ze zijn, wat hun dromen en verlangens zijn, en hoe zij op talloze obstakels botsen. Met prachtige cinematografische beelden neemt het verhaal ons mee naar overweldigende stad Caïro, maar ook naar meer abstracte of lege landschappen, als de woestijn. Het is als de balans die de vrouwen proberen te vinden tussen hun vrije innerlijke wereld en de luidruchtige, vaak bedreigende buitenwereld. Er is chaos versus verstilling, in beeld en geluid – en droom versus realiteit. Ana Ana is een ode aan zelfontplooiing en creatieve vrijheid van expressie, in een tijd waarin het optimisme van de revolutie steeds verder verloren raakt.
ANA ANA is a cinematic poem about four young creative Egyptian women. Most of the material is filmed by the characters themselves, who worked with the film’s directors in a process of collaboration and mentorship over a course of two years. The four main characters find creative ways to express what is hidden within their hearts: speaking of their dreams and desires in an extraordinarily open and intimate way, and using metaphors, and cinematic storytelling to transform the every-day struggles of their lives into the sublime. Set in the overwhelming chaos of Cairo, the film also oscillates back and forth between an empty and abstract desert, which might be real or unreal.
العربية
język polski
Nederlands
English
